Botsing pimpelmeesje

december 2009
Zojuist een pimpelmeesje bij me gehad.
Op de bovenverdieping heb ik aan het raam een voederbakje hangen. Hartstikke leuk, die vogels weten precies hoe ze er veilig op moeten komen. Eerst was ik er bang voor dat ze misschien tegen het raam zouden vliegen, maar dat is dus helemaal niet het geval. Gelukkig.

En dat was… POK!

Maar dan beneden, waar ik niets aan het raam heb hangen. Ik wilde mijn nichtje bellen om haar te feliciteren met haar verjaardag, toen ik vanuit mijn ooghoek opeens – POK! – iets geels tegen het raam zag knallen en naar beneden zag vallen. O nee!! Ik rende naar de tuindeur en zag het kleine pimpelmeesje met z’n pootjes in de lucht liggen. Ik wist echt even niet wat ik moest doen, vond het eng en zielig tegelijk, dacht dat hij dood was (pff, je maakt wat mee met een tuin)…

Nadat duidelijk was dat hij nog leefde, durfde ik hem op te pakken en heb ik hem een tijdje in het holletje van mijn hand gehouden.

Vervolgens heb ik hem, toen hij na een tijdje weer begon te bewegen, in het voederhuisje in de tuin gezet. Ze keek me aan met een blik van: ‘hé, jij bent best lief’ en vloog omhoog om op een stang te gaan zitten. Prompt begon hij héél mooi te zingen, echt bijzonder. Een ander pimpelmeesje kwam erbij en na een paar minuten, vlogen ze weg. Ik ben er nog beduusd van (maar het pimpelmeesje gelukkig niet meer ;-) ).