Natuurmomenten

Geslaagde sperweraanval voor de deur

januari 2016
Soms krijg je de natuur zó voor je deur gesmeten…
In de middag van 12 januari deed ik nietsvermoedend de buitendeur open, met de bedoeling om weg te gaan. Terwijl mijn ene been vanwege een stap vooruit nog in de lucht bungelde, uitte ik een “Eèèèèh!”, waarna ik m’n been gauw weer terugtrok. Met verbazing keek ik naar de resten van een geslaagde sperweraanval. Vlak voor m’n neus. De natuur bleek weer eens op bijzondere wijze op m’n pad gekomen te zijn. Letterlijk.

Resten sperweraanval voor de deur: sperwer vs. duif?

Op 27 december 2015 was overigens al duidelijk geworden dat de sperwers weer bezig zijn in de buurt. Vanuit m’n werkkamer kon ik de loerende, prachtige roofvogel ongezien vastleggen. 

Dit keer was het de sperwer níet gelukt een vogel te grijpen

Maar terug naar 12 januari in de voortuin:

Grijze veren? Een duif wellicht?
O nee!! De sperwer had toch niet mijn tamme Tinus vermoord?!!

Resten sperweraanval voor de deur: sperwer vs. duif?

Twee bloederige stukjes bot lagen tussen de veren.

Resten sperweraanval voor de deur: sperwer vs. duif?

Na snel een paar foto’s gemaakt te hebben, stapte ik haastig langs de verenboel; ik moest op tijd ergens zijn. En tijdens de autorit dwaalden mijn gedachten af naar mijn duivenvriend…

Tinus is zo grappig. Wanneer hij te lang op zijn eten moet wachten, kijkt hij me smachtend vanaf het tuintafeltje door de ruit van de tuindeur aan. Reageer ik dan niet snel genoeg (lees: kom ik dan niet snel genoeg met de tarwevlokken), dan fladdert hij vlak voor of soms zelfs tegen de deur aan.

Dit was op 1 januari 2016

Duif Tinus vraag aandacht: hij wil ETEN!

Ochtend van de waarheid
Twee uur later weer thuisgekomen, was het al donker. Het opruimen van de verenboel voor de deur zou dus tot de volgende ochtend moeten wachten. Een volgende ochtend waarop ik zenuwachtig uit het raam bleef kijken, want zou hij komen of niet? En jawel, al snel vloog Tinus de tuin in om vanaf ‘zijn’ tafeltje om eten te vragen. Pfew, wat een opluchting, hij leefde nog! M’n duivenvriend kreeg dan ook een dubbele portie eten.

Twee porties tarwevlokken

Twee porties tarwevlokken voor duif Tinus

Onthullende ontdekking
Na de geruststelling, schoot me opeens te binnen dat er nog e.e.a. in de voortuin op te ruimen viel. En wat ik dáár vond tussen de verenboel: een snavel! Ik raapte het op, legde het op een stukje toiletpapier, en bekeek de boel eens van dichtbij (jaren geleden – toen ik het tuinleven nog niet gewend was – zou ik gillend weer naar binnen weggerend zijn: zónder snavel, mét de deur hard achter me dichtgegooid!).

De snavel van een… spreeuw!

De sperwer bleek de snavel van zijn prooi - een spreeuw - achtergelaten te hebben