Mevrouw Escargot

juli 2014
De zweetdruppels druipen nog van me af – ach, op die informatie zit vast niemand te wachten – maar ik moet het even kwijt: wát een mooitje zeg…

Tijdens het hardlopen
In een lekkere vaart was ik bezig met het laatse stukje park, toen ik plots in één keer stil stond. Want wat een grote, mooie slak schreed daar over de rode loper (lees: over het rode fietspad). Ze – het was een echte dame – was prachtig beige en ik dacht eigenlijk ‘wat zou ik jou graag meenemen’. Niet echt natuurlijk – want wat moet ik met een slak – maar een fotomomentje had toch wel leuk geweest.

In een hoger tempo dan madame Escargot (laten we haar Margot noemen) vervolgde ik mijn route om inmiddels, afkoelend achter m’n laptop, te bedenken dat als ik meteen bij thuiskomst m’n fiets en camera had gepakt en teruggegaan was, ik haar vast nog wel had kunnen treffen. Helemaal gezien haar slakkengang. Maar goed, een gemiste kans. Een lekkere hete douche is op dit moment nét even aantrekkelijker.

En toch… wat was ze mooi. En vooral gróót.
Zo’n grote slak heb ik hier buiten nog niet eerder gezien!