Merel op heterdaad betrapt

juli 2014 – Merel steelt blauwe bessen
Al een hele tijd hoorde ik prachtig gezang, afgewisseld met kletspraat; het was overduidelijk een merel. De grappige geluiden gingen maar door, dus op een gegeven moment besloot ik met m’n camera tussen de rolgordijnen door te gluren. Terwijl ik met een glimlach naar de merel keek en luisterde, viel me echter op dat hij zijn pootje steeds omhoog hield. Had hij pijn?

Waar ík nog met een bezorgde frons over dat pootje nadacht, dook de merel opeens de schutting af, de tuin in. Wat gaat hij nou doen, vroeg ik me af. Om een seconde later meteen te roepen: “Jij vuile gluiperd, ik weet precíes wat jij gaat doen!”

De merel sprong van de grond zo in de mand waarin mijn blauwe bessenstruik stond. Een paar dagen geleden had ik al een lekker handje vol kunnen plukken en vandaag bleken er wederom rijpe besjes aan te hangen. Dat was de merel dus niet ontgaan. Snel plukte hij een bes om het beste ding zó weg te schrokken.

Met recht: hap, slik, weg.
Zie je die bobbel in z’n keel?

  

Ondertussen had hij me in de smiezen achter het raam, maar denk maar niet dat hij daar direct van onder de indruk was. Heel brutaal plukte hij een tweede bes, waarna hij alert mijn tegenreactie afwachtte.

  

Toen die tegenreactie uitbleef, durfde de merel moedig nog een laatste bes te plukken. Geklemd tussen de puntjes van zijn snavel, vloog hij er vliegensvlug mee weg.

Tja, je begrijp natuurlijk dat ik daarna meteen naar de plant gelopen ben om zelf de rest van de rijpe bessen te plukken. Ha, wat dacht hij wel niet!

* Ik mopper maar wat voor de vorm hoor, want ‘eerlijk zullen we alles delen’. Ik kan altijd nog een bakje blauwe bessen in de supermarkt kopen, dat kan die merel niet…