Uilen in het Sloterpark
mei 2016
Een rondje in het Sloterpark met een uil. Nee, met twéé uilen.
17 mei – Het plan van de ochtend was om eerst even lekker te gaan hardlopen. Even flitste door me heen: zal ik m’n camera meenemen? Maar ik besloot het niet te doen, want eigenlijk vind ik het heel irritant om ook maar íets mee te dragen of vast te houden tijdens het sporten – m’n sleutel is meer dan genoeg. Als de lepelaars nou weer in het Sloterpark zouden broeden, dan zou het wat anders zijn, maar het lijkt er op dat zíj het park dit jaar even overslaan.
Een dame tussen de bomen
Duidelijk werd tijdens m’n loopje wel, dat het toch altijd weer loont om aandacht te besteden aan je medemens. Na het eerste deel van m’n ronde zag ik tussen de bomen namelijk een dame met een verrekijker naar boven turen. Vanzelfsprekend maakte ik even pas op de plaats en sprak haar aan. We hadden het kort over de lepelaars die er dus niet zijn en over zoveel ander moois wat in het park schuilt. Aldi Wendelaar Bonga, zo heette de vogelliefhebster.
Tip van Aldi: uil in de boom!
Na het volgende deel van m’n route afgelegd te hebben, kwam ik weer langs dezelfde plek als even tevoren; Aldi bleek er nog te staan en ze riep: een uil!!! Tja, dat wilde ik natuurlijk niet missen hè, want sinds de uilen vroeger in het Vliegenbos, in Amsterdam Noord, had ik er nooit meer een in de vrije natuur gezien.
Daar zat de uil hoor, met een prachtige ronde kop. Hij zat vrij laag en keek ons recht aan, wat mooi. En wat báálde ik dat ik m’n camera niet bij me had!! Terwijl Aldi bleef kijken, vervolgde ik netjes volgens plan mijn route (zonder af te snijden dus). Thuisgekomen pakte ik wél meteen m’n camera en fiets om weer linea recta terug naar het park te gaan.
Terug in het park
Fiets op z’n kant en hopen dat de vogel niet gevlogen was.
De vogel was echter wél gevlogen en Aldi – die er nog steeds stond – wees naar hoog, hoog, hóóg in een andere boom. Daar zat de uil. Met flink wat zoomwerk van m’n ‘cameraadje’, lukte het om toch nog iets voor Gefladder op beeld vast te leggen.
De jonge, donzige uil leek nogal verbaasd over al die plotselinge aandacht.
Hij zal ons vast rare vogels gevonden hebben…
Poging tot filmen
Maar goed, als je als een malle in extase aan bent komen fietsen, nadat je net 45 minuten hebt hardgelopen, dan hijg je wel. En om dan direct met een klein cameraatje sterk ingezoomd boven je hoofd te filmen? Dat gaat beroerd; het beeld wiebelde alle kanten op. Het moment was echter te bijzonder om voorbij te laten gaan:
VIDEO
Nationale Vogelweek – De bosuil
Terwijl Aldi en ik naar de uil stonden te kijken, kwam een kleine groep in het kader van de Nationale Vogelweek, aangewandeld; ik was de groep op weg naar huis in m’n verhoogde tempo tegengekomen, en had bij het passeren snel verteld over de uilen in het park. De gids van de excursie, Steven Wytema van Jizzbirding, had een ‘serieuze’ verrekijker bij zich, maar doordat de uil vlak voor zij aan kwamen lopen wederom van plek en houding veranderd was, was hij niet meer goed in z’n geheel te zien. Het was wél genoeg voor Steven om na navraag bij zijn appgroep, te kunnen vertellen dat we hier te maken hebben met een bosuil.
Deelneemster Bep Scheen bleek een vriendin van een vriendin, dus deze ontmoeting moest even vastgelegd (niet m’n meest florissante foto, maar met ijdelheid verdien je geen uil).
Twéé bosuilen
De uil bleef verder vrij onbewogen zitten. Voor mij dan ook hét moment om naar huis te gaan, want ik was inmiddels behoorlijk afgekoeld en snakte naar een hete, lekker geurende douche. Maar, niet voor eerst nog even opgemerkt te hebben, dat er niet één uil, maar twéé uilen zaten.
Met een niet-elegante zwaai, stapte ik m’n fiets op.
“Douche, ik kom eraan!”