Bakkie koffie bij de buren

december 2011
Regen, hagel en tegenwind. Zomaar ineens. Zeiknat op weg naar huis.
Bij het stukje park met de vele konijnenholen, zag ik opeens een koolmees uit een konijnenhol komen. Huh? ging er lachend door me heen. Was zij gewoon even aan het schuilen voor de regen of is het tegenwoordig zo dat ook de dieren in het park een bakkie bij elkaar doen?

Met melk en suiker?
Het laatste stuk op de fiets moest ik zodoende aan dat laatste denken. Want ik zag natuurlijk al helemaal voor me dat er dan tijdens een volgend bezoekje aan het park opeens een konijn in een boom zou klimmen, op weg naar een vogelhuisje om daar gezellig op visite te gaan. Met haar kop binnenboord en haar dikke kont die dan uit het huisje zou blijven bungelen, zou mevrouw konijn dan van buurvrouw koolmees te horen krijgen: “Hé Nijn, wat leuk dat je nu bij míj op visite bent. De koffie is net klaar. Met melk en suiker?”

Ach ja, noem het maar gefladder door m’n hoofd.
Een voordeel is in ieder geval, dat de regen, hagel en tegenwind op slag vergeten waren.
Met natte kleren – maar opgevrolijkt – kwam ik weer bij huis aan.

 

(En terwijl ik dit typ – lekker omgekleed, met een warme joggingbroek aan – schijnt opeens de zon volop naar binnen. Het is weer droog buiten.)