De grote groene situatie

Vorig jaar tijdens een lekker rondje hardlopen in de regen, viel mijn oog op een grote groene sabelsprinkhaan die op de leuning van de brug zat. Op zijn vleugels lagen enkele dikke, heldere regendruppels. Wat een mooi plaatje!
Mijn eerste ontmoeting met zo’n grote groene dateert van jaren geleden en staat omschreven in het boek Natuur met een knipoog. Dit moment bij de brug was mijn tweede ontmoeting en ik kon alleen maar denken ‘waar is een camera of smartphone wanneer je er een nodig hebt, potver’.

De Haan en de sprinkHaan

Apart genoeg, zat kort na dit natte voorval een e-mail van Meijert de Haan in mijn mailbox. Mét bijlage, want De Haan had wél z’n smartphone op zak. Het bleek dat Meijert op een grote groene situatie gestuit was. En net als in míjn geval jaren geleden, had alles zich afgespeeld op een fietspad en was een deel van de situatie behoorlijk tragisch: er lag een dode! Ook in dit geval, was het ’t mannetje dat het leven gelaten had. Wat is dat toch met die kerels. Kijken ze soms niet goed uit met oversteken?

Maar goed, zoals ik al aangaf was slechts een déél van deze grote groene situatie tragisch. Het andere deel was heel mooi en liet tevens zien dat leven en dood dicht bij elkaar liggen. Waar vader op het fietspad overleden was, had moeder namelijk haar kans schoon gezien om op datzelfde fietspad haar eitjes af te zetten. Op de beelden zien we dus hoe de grote groene sabelsprinkhaan zich voortplant: in (schors)spleten of in de bodem!

Hihi, in de video hoor je een fietsende dame naar Meijert roepen: “Alles goed?!” Ze zal wel gedacht hebben dat die meneer – zo voorover gebogen op het fietspad – wellicht niet goed geworden was! Toch fijn dat mensen nog op elkaar letten.