De Italiaanse dame

mei 2016
In de tuin van vriendin Els stond een standbeeld, de Italiaanse dame. Een dame die altijd indruk op me heeft gemaakt (Els had het beeld overigens écht uit Italië meegenomen).
Tijdens een van onze zondagmorgenmomentjes – dit keer bij haar huis – maakten we zoals gewoonlijk even een ronde door de tuin. Els verkondigde daarbij dat ze haar beeld weg zou doen, bij het vuil zou zetten. “Wát zeg je, ga je haar weggooien? Zónde! Nou, als je dat écht gaat doen, dan wil ik haar wel adopteren hoor. Maar denk er nog maar even over na.”

Al snel, nog tijdens ons eerste bakkie koffie, onderbrak Els me midden in een zin: “Neem haar straks maar meteen mee hoor, dan is dat tenminste gebeurd. Ik wil een boeddha, dus dan kan ik daar meteen deze week naar op zoek.” Toen ik een uurtje later naar huis vertrok, ging ik dan ook niet alleen.

In mijn voortuin kreeg de Italiaanse dame een beste schrobbeurt

Schoonmaakwoede, schoonmaakpret
Pfff, daar kwam wat bij kijken hoor, zelfs – voor de laatste hardnekkige plekken – de hogedrukreiniger van de buren.

Het was ’t waard
Want wat staat de dame mooi te wezen in de tuin.