Doodsbeenderen

april 2022
Had ik al verteld dat ik voor een uitvaartonderneming werk? Dit stuk heeft daar niets mee te maken. Er komen geen echte doodsbeenderen, beenderen van skeletten, aan te pas. Wel een boom.

Ik ben gek op bomen. Zowel in verticale als in horizontale staat. Die horizontale staat vind je hier volop in het Ruige Riet. Ze zijn geweldig om in te klimmen, die omgevallen bomen. En ook vogels, insecten en konijnen hebben er plezier van. Zelfs de waterschildpadden.

De doodsbeenderenboom

Maar dan laatst, toen we Wouter van der Wulp tegen het lijf liepen, onze grote bomenkenner uit de omgeving. Hij vertelde dat hij even bij de doodsbeenderenboom was wezen kijken. Ehm, doodsbeenderenboom? Ik had er geen idee van dat die bestond, laat staan dat we die in de buurt hadden.

Foto: Wouter van der Wulp

Toen Wouter mij een dag later een foto van de boom appte, bleek het zowaar om een van mijn lievelingsbomen te gaan (ik had alleen zijn naam nooit geweten). Elke herfst is het genieten van deze boom, met die mooi verkleurende bladeren.

De foto leidde enkele dagen later tot een bomenwandelingetje met Wouter.

Levend dood
We stonden stil bij deze dode die niet dood is, maar gewoon nog kaal van de winter. De boom heeft dan takken die sommigen doen denken aan doodsbeenderen. Zelf vind ik de takken meer weg hebben van een gewei. En dat vinden er blijkbaar meer. De boom wordt namelijk ook wel hertengeweiboom genoemd.

Toen we de boom van dichtbij bekeken, waren nog enkele lange, bruine, harde peulen zichtbaar (hierin zitten de zaden).

Het maakt maar weer duidelijk hoeveel meer je ontdekt, wanneer je met aandacht observeert. De boom is voor mij nu in ieder geval veel meer geworden dan alleen maar een prachtig plaatje in de herfst. Dankjewel Wouter!