Natuurmomenten

Duivenjong krijgt tikken

juni 2015
Geheel volgens verwachting kwam duif Tinus, die inmiddels weer als vrijgezelle duif door het leven gaat, even gezellig wat tarwevlokken uit de hand eten. Plotseling, volkomen uit het niets, manoeuvreerde een andere duif zich ertussen.

Duivenjong komt uit hand eten, maar krijgt daarna een paar goede tikken van duif Tinus

Grote neus
Ik schrok, want iiiieuw, wat een engerd. Die is niet goed, dacht ik. En met een bedenkelijke blik keek ik naar die lompe duif die er zeer onaantrekkelijk uitzag met die uit de kluiten gewassen snavel. Terwijl ik vervolgens naar de rare sprieten keek die uit zijn kop staken, vroeg ik me af of het wellicht een jong zou kunnen zijn. Waarbij ik me meteen ook realiseerde dat ik eigenlijk nog nooit een duivenjong gezien had (ik ben nooit verder gekomen dan een ei)!

Op z’n plaats gezet
Tinus was bepaald niet gecharmeerd van dit lelijke beestje – dat al zíjn voer voor z’n snavel leek weg te vreten – en deelde onverwacht een paar beste tikken uit. Och och, wat is de (vogel)wereld toch hard.

Troostvoer
Nadat de duiven mijn hand leeggegeten hadden, zocht ik met behulp van Google naar ‘duivenjong‘.
En ja hoor, het werd meteen duidelijk. Duivenjongen zijn gewoonweg niet moeders mooiste (toen Tinus weer wegvloog, heb ik de jongeling – die eigenlijk heel knap bleek te zijn – als troost vlug nog maar wat te eten gegeven).

Ik heb het jong met de grote neus Cyrano genoemd…

Duif Cyrano met zijn grote neus (snavel)