Een maatje te groot

april 2016
Je hebt van die momenten waarop je denkt: dat moet je toch niet willen… Vanmorgen was zo’n moment. Toen ik boven met yoga bezig was, met mijn gezicht gericht op het raam, viel mijn blik op de watergang beneden. Een fuut was daar heel klungelig bezig om een visje naar binnen te werken. En het ging maar door. Omdat ik er toch wel heel nieuwsgierig van werd, haalde ik snel m’n camera uit m’n werkkamer. Dan zou ik in kunnen zoomen en beter kunnen zien wat er nu eigenlijk aan de hand was. Nou, jemig, die vis was gewoon een maatje te groot! Ik kon alleen maar denken: doe dat nou niet, fuut.

Fuut met vis, of vis met fuut?

Heimlich of Boeddha
Uiteindelijk gaf de fuut het op en was ik érg opgelucht. Ik bedoel, het had zomaar anders af kunnen lopen. Ik zag al helemaal voor me hoe die vis halverwege de strot van de fuut was blijven hangen en ik – aangezien ik stond toe te kijken – als een malle de trap af zou moeten rennen, in het water zou moeten springen, de fuut naar de waterkant zou moeten slepen om daar de Heimlich greep toe te passen. Dat had ik nog nooit gedaan!

Dus… ik was gewoon heel erg blij dat dat allemaal niet nodig was. Dat de fuut op zoek ging naar een kleiner maatje en ik weer ‘ontspannen’ verder kon gaan met m’n yogaoefeningen.

Namasté.

 

VIDEO