Groene gluurster

november 2013
Ze was gewoon een beetje onzeker…
De halsbandparkiet schuifelde maar heen en weer en heen en weer. Waarschijnlijk had ze via de vogeltamtam over mijn lekkere hapjes gehoord en wilde ze het allemaal zelf even komen bekijken (en proeven). Van achter het raam zag ik haar naar binnen gluren.

Maar logisch hoor. Ze komt in haar eentje aan bij zo’n vreemde tuin en dan kan ik me best wel voorstellen dat ze zich toch even afgevraagd moet hebben of ze wel welkom was.
Op een gegeven moment kwamen we op het punt dat we elkaar recht in de ogen aankeken. En blijkbaar keek ik vriendelijk genoeg, want al snel zocht ze op haar gemak de pindasilo op om van een lekkere middagsnack te genieten. Volgens mij heb ik er een vriendin bij.