Lijk in Sloterpark Amsterdam Nieuw-West
september 2015
Je leest het weleens in de krant of ziet het op het journaal voorbij komen: lijk uit gracht gevist, lijk ontdekt in bos of park, lijk gevonden langs de snelweg…
Ben je dan ook niet vreselijk blij dat jíj de ongelukkige (vinder) niet bent? Vraag je je dan weleens af hoe je gereageerd zou hebben als je die ongelukkige vinder wél geweest zou zijn? Zou je gillen? Wegrennen? Verstijven van angst?
Toen ik laatst van een onschuldige wandeling aan het genieten was, bleek het stoffelijk overschot gewoon op het pad te liggen (misschien was het ook wel een pad). Mijn eerste reactie was ‘iiiieuw’, mijn tweede reactie: ‘agossie’ en mijn derde ‘is dit een bekende?!’
Sloterpark, Amsterdam Nieuw-West
(nabij het hondenstrandje, Ruige Riet)
Identificatie
Of het om een bekende ging, was niet meer met zekerheid te zeggen, daarvoor was het lijk al te zeer verschrompeld. Wél is het zo dat m’n kikker in de tuin al tijden niet meer bij de minivijver gesignaleerd is. Dat is toch op z’n minst verdacht te noemen. O jee.
Gelukkiger tijden
In de tuin – mei 2015
Oorzaak en gevolg
En dan ga je denken hè? Wat is er gebeurd?!
- Was het een tragisch ongeval en is de kikker per ongeluk door een wandelaar ondersteboven gelopen? (It wasn’t me.)
- Misschien was de kikker zich wel gewoon letterlijk dood geschrokken van een overenthousiaste hond die in volle vaart aangerend kwam.
- Of… wellicht was de kikker door een reiger uit het water gepikt en is hij vervolgens van grote hoogte uit de bek van de reiger op het wandelpad te pletter gevallen. Dat is ook een mogelijkheid.
Tja, je weet ’t niet.
En in gedachten verzonken liep ik verder. Denkend aan een paar jaar eerder toen ik op vrijwel dezelfde plek – laat het enkele meters schelen – óók al een lijk gevonden had. Tenminste, het waren delen van een stoffelijk overschot die her en der verspreid lagen: arme Berend…