Lopen met aandacht
april 2021
Of je het nu vrij in de natuur doet of gewoon op de sportschool, lopen met aandacht loont. Op de loopband in de sportschool is op het moment van schrijven geen optie, want vanwege het coronavirus zijn de sportscholen dicht. Buiten lopen dus. En daar heb ik gelukkig geen lockdown voor nodig. Wandelen of hardlopen in de vroege morgen in het park, is namelijk een van mijn favoriete manieren om de dag mee te beginnen.
Dat lopen doe ik met aandacht. Ook al fladderen mijn gedachten alle kanten op, met mijn waarnemingen ben ik in het hier en nu. En dat levert wat op. Niet alleen ontspanning, plezier en een positieve mindset, maar ook… een visje!
Lopend door het park, langs de Plas, kwam een reiger met vastberaden blik óók aangelopen. Hij had duidelijk iets op het oog, dus ik bleef staan, drukte op mijn kleine camera op ‘REC’ en keek – volledig aanwezig – op het scherm. De houding van de reiger beloofde wat. Ondertussen kwam mijn ademhaling steeds meer tot rust, zodat mijn hand wat vaster werd en de camera in mijn hand zo min mogelijk wiebelde.
Dit meditatieve momentje duurde niet eens zo heel lang. Deze reiger was namelijk een pro en liet al snel het visje gladjes door zijn keel glijden.
Blij dat dit op beeld gevangen was, liep ik met een grote glimlach verder, mezelf daarbij gelukkig prijzend dat ik in de natuur aan het lopen was en niet op de loopband in de sportschool. Anders had ik dit moois allemaal gemist! Al moest ik tegelijkertijd ook toegeven dat tevens op de loopband geldt, dat lopen met aandacht loont. En spontaan schoten mijn gedachten van het hier en nu naar het toen en daar…
Toen en daar, is zo’n 31 jaar geleden op de sportschool. Ik was zeventien jaar, studeerde aan de HES in Amsterdam en trainde en werkte in mijn vrije tijd bij Sportschool Jansen op het Rokin. Dit was vroeger een zeer bekende en geliefde sportschool.
Er was een grote ruimte voor groepslessen, met over de hele lengte een spiegelwand. Naast deze open ruimte stonden twee hardloopbanden. Stond je op de loopband, dan had je vlak voor je neus een muur. Keek je links opzij, dan keek je naar de lesruimte, met daarin toen nog voornamelijk vrouwen. Mijn collega/vriendin Rachèl en ik deden een lesje mee en zagen via de spiegelwand voor ons hoe áchter ons een irritante gast de hardloopband opstapte. Irritant, omdat wij wisten dat hij dat niet deed omdat hij zo graag hardliep, maar omdat hij een geldige reden zocht om de dames in de les te kunnen bekijken. En zoals ook al bij de reiger omschreven, was tevens in dit geval al van tevoren te zien dat hier iets stond te gebeuren.
Deze jongen was geen loper. Deze jongen had geen ervaring met een hardloopband. Deze jongen liep zijn pik achterna en zijn pik wilde duidelijk een andere kant op dan die het mechanisme van de hardloopband in gang gezet had. Zo zagen wij via de spiegelwand voor ons, hoe de irritante gast áchter ons, steeds iets meer begon achter te lopen. En achterlopen op de hardloopband, dat kan maar één seconde goed gaan. Dus… “Boemberdeboem Kedéng!!!!” Daar ging de irritante gast. En iedereen die mij een béétje kent, weet wat er toen volgde: een keiharde schaterlach!
Dus ja, ook op de hardloopband levert lopen met aandacht wat op. Weliswaar geen visje, maar dan toch zeker wel het behoud van een ongeschonden lichaam en nog een heel klein beetje eigenwaarde.
(Mijzelf heeft het in beide gevallen ontzettend veel plezier en heel veel voldoening opgeleverd!)
Filmpje kijken?