Mijn prins
augustus 2012
Zo zie je ze nooit en zo…
Zoals je wellicht al gelezen had, was ik afgelopen zondag tijdens het hardlopen een kikker tegengekomen. Helemaal geweldig vond ik dat, want wat vind ik kikkers leuk en wat liep ik al jaren te klagen dat ik ze hier nooit eens tegenkwam. Hoe merkwaardig is het dan, dat je meteen de volgende dag wéér een kikker tegenkomt? In eigen tuin? Eh hallooo… hoe dat opeens? Is het soms een teken? Is er een prins in aantocht?
Timeout
Het wilde maandag niet zo lukken achter de pc, waardoor ik besloot om maar even de tuin in te gaan. En tja, wanneer je dan in die tuin bent, is de kans groot dat je dan toch weer wat gaat doen. Zo stond ik dus hier en daar wat onkruid weg te trekken, toen er vlak voor me wat wegschoot. Een muisje, dacht ik. En ik besloot eens te kijken waar die kleine zich schuilhield.
Ben je juist op zoek was naar een rustig donker plekje,
staat er opeens zo’n gillende keukenmeid voor je neus.
Foetsie
Twee oogjes keken me aan, maar… huh? Dat waren helemaal geen muizenogen!
Opeens begon het dikke bruin/groene geval te bewegen, om na een verschrikt ‘whaaah!!!’ (van mijn kant) gevolgd door een behoorlijk lachsalvo (ook van mijn kant), snel te vluchten. Daar ging hij, door de kieren van de schutting heen. Nu ja, ik kon hem geen ongelijk geven. Ben je juist op zoek was naar een rustig donker plekje, staat er opeens zo’n gillende keukenmeid voor je neus. Balend van mezelf bleef ik nog een tijdje om de kikker roepen: “Kom maar terug kikkertje, nu schrik ik niet meer, kom maar, dan kan ik een foto van je maken!” Maar nee, de kikker was gesprongen zoals een vogel gevlogen zou zijn.
Herkansing
Echter, toen ik een paar uur later voor de zekerheid toch nog maar weer een kijkje ging nemen… Ja ja, toen zat hij er weer. Mijn prins?
To be continued…
Kikkermomenten 2012
Andere kikkerjaren