Mijn roze wolk

maart 2014
Het blijft toch fascinerend om te zien hoe iets wat zo morsdood lijkt, elk jaar gewoon weer ’tot leven komt’. De lente is als een kus van een van die prinsen uit die sprookjes van toen. Mijn rubensvrouw in de tuin reageert er in ieder geval elk jaar weer even spontaan op – alsof ze nog nooit eerder gekust is. De liefde doet haar goed en zorgt ervoor dat ze altijd goed gevuld is.

Clematis Montana ‘Rubens’

Binnenkort zit ik er niet óp, maar kijk ik ernaar: mijn roze wolk in de tuin.
De koolmezen zijn overigens ook alweer komen kijken. Ik kan alleen maar hopen dat ze zich realiseren op wat voor toplocatie hun potentiële woning hangt.

Een momentje met de overbuurman
Ik moet meteen weer denken aan mijn buurman die eens een clematis gekocht had; de plant bloeide dat jaar práchtig. Maar het jaar daarop ontbrak de clematis:

“Hé, waar is die mooie clematis!?”
“Die heb ik eruit gehaald, die was dood.”
“Neeeee, wat heb je nou gedaan. Zo hóórt het juist. Hij wordt vanzelf weer mooi in de lente!”
“O…”

Hahaha!