Mr. and Mrs. Woodpecker

november 2009
Wat waren vroeger die tekenfilms van Woody Woodpecker toch altijd leuk. Dat is nu echt iets wat ze van mij gerust mogen herhalen op de buis.

Woody Woodpecker was de enige specht die ik kende. In het echte leven had ik er werkelijk nog nooit een gezien. Ook niet tijdens al het wandelen en hardlopen door het park. Maar nu, met een huis aan datzelfde park, komen de tekenfilmpjes tot leven. Blijkt Woody echt te bestaan.

Wat een koddig beestje zeg. Dan verschijnt er zomaar opeens een koppie boven de schutting. Met hele korte bewegingen kijkt hij dan in ’t rond. Vervolgens komt hij dan wat verder omhoog en kijkt weer, waarna hij uiteindelijk in z’n geheel op de schutting komt zitten. Na weer op grappige wijze de boel verkend te hebben, gaat hij snel aan het voederblok hangen en begint dan te eten. Zo’n mooie vogel.

En nu ik sinds kort weet dat het mannetje een rode plek achterop z’n kop heeft en het vrouwtje niet, blijkt naast meneer Woodpecker ook mevróuw Woodpecker geregeld bij me op bezoek te zijn. Ik noem ze nu dan ook maar Woody en Wendy Woodpecker.