Multitasken met zwemmende buizerd

februari 2016
Op deze laatste dag van februari, schrikkeldag, werd ik tijdens het wandelen gebeld. Ik nam op en met m’n smartphone aan m’n oor liep ik verder. Het ene hoeft het andere namelijk niet uit te sluiten (op dat moment wist ik echter nog niet dat het échte multitasken nog moest beginnen). Al pratend genoot ik van het buiten zijn, om op een gegeven moment prompt stil te blijven staan: daar, een eindje voor me op het gras, stond een buizerd met zijn blik op het water gericht. Vanwege het telefoongesprek dat tegelijkertijd tussen linkerhand en linkeroor plaatsvond, graaide ik uiterst onhandig met m’n rechterhand m’n camera uit m’n kleine schoudertas. Een snelle ‘klik’ volgde, maar helaas vloog de buizerd op, nog voordat ik hem wat scherper in beeld kreeg.

Locatie: langs Ruige Riet Sloterpark

Een soort van ‘kiekeboe’
Gelukkig streek de buizerd naast een van de bomen op dezelfde helling neer, dus met een beetje mazzel zat er een herkansing in. Langzaam liep ik verder. Ook het telefoongesprek ging verder (de persoon aan de andere kant van de lijn had er totaal geen idee van waar ik allemaal mee bezig was). De laatste stappen nam ik heel voorzichtig, zodat de roofvogel niet van me zou schrikken. En ja hoor, een stukje lager op de helling, zat de buizerd naast de boom.

Tegelijkertijd dit en tegelijkertijd dat
Naast een paar foto’s wilde ik ook wel graag een stukje filmen, want het leek erop dat er iets bijzonders te gebeuren stond. Maar… waar mijn vorige camera kon multitasken – je kon er tegelijkertijd mee filmen en fotograferen – kan mijn huidige camera dat níet. Dat is gewoonlijk al heel irritant, maar met slechts één hand ter beschikking helemáál. De vingers van de hand waarmee ik de camera vasthield moesten voor het filmen en fotograferen in verschillende posities geplaatst worden. Hierbij wilde ik zo min mogelijk bewegen en voorál de camera niet uit m’n hand laten vallen. In- en uitzoomen ging eveneens beroerd; het moet er knullig uitgezien hebben. Gelukkig stoorde de buizerd zich niet aan al dat gehannes en ook het telefoongesprek leed er niet onder.

Snel drukte ik op ‘record’ en ondanks héél veel gewiebel en geschok, lukte het om toch wat op beeld te krijgen; thuis zou ik het ergste wel uit de opname knippen. Op film stond hoe de buizerd steeds meer aandacht voor het water kreeg en er vliegensvlug naartoe vloog. Van filmen ging ik daarom snel weer over tot fotograferen, want een foto van een buizerd bij de waterkant leek me toch vrij apart.

Nog even loeren

Buizerd zwemt naar overkant
De buizerd stond startklaar.
Hij zal toch niet, ging door mij heen.
Maar hij zou wél: de buizerd dook het water in en bleek zowaar te kunnen zwemmen! Snel ging ik weer naar de opnamestand en filmde wat zich voor mijn neus afspeelde. Deze roofvogel waarvan ik niet wist dat hij het in zich had, bleek de (vlinder)slag best aardig te pakken te hebben; hij zwom richting de overkant. Daar aangekomen klom de grote vogel de kant op, zónder prooi. Hij zal er vast van gebaald hebben, maar ik? Ik niet. Ik stond alleen maar met grote bewonderende ogen voor me uit te kijken. Had ik dit nu echt gezien?!!

VIDEO

Op het droge, keek de buizerd nog een paar keer verlangend naar het water. Misschien dat hij in z’n kop zijn tactiek en techniek voor een volgende keer al aan het bijschaven was.

Ja, je zag hem denken: de volgende keer gaat het me lukken.

Met een grote glimlach wandelde ik verder en was van een steeds groter wordende afstand te zien hoe de buizerd op zijn beurt óók verder wandelde, zo het Ruige Riet in (grappig gezicht hoor, zo’n grote vogel die als een kabouter het bos in stapt). Goed gehumeurd reageerde ik vervolgens op wat gezegd werd, want jazeker, ik had nog altijd iemand tussen mijn linkerhand en linkeroor in hangen!