Nightmare on Sloterparkstreet
mei 2012
Boomstronken, takken… Ik heb iets met hout. Het fascineert me en maakt me rustig en enthousiast tegelijk. Daarnaast heb ik ook iets met konijnenholen.
Tijdens een wandeling langs/door de heemtuin, het Ruige Riet en de rest van het Sloterpark kom je ze in allerlei soorten en maten tegen. En aangezien je ‘helaas’ niet kunt zien wat er daarbinnen allemaal gebeurt, fantaseer ik er af en toe lustig op los (en misschien is dat wel véél gezelliger). Maar goed, ik kwam weer langs die ene stronk waar ik wel vaker langs loop. En elke keer weer moet ik dan gewoon even stoppen en kijken. Kijken waarnaar? Nou, gewoon… naar hoe dat ding daar staat te staan. Hoe lelijk het is en daardoor ook weer mooi.
Opeens werd mijn blik naar het holletje onderaan de stam getrokken en als vanzelf liep ik erop af. Oké, oké, wat maakt het ook uit als je foto nummer 1000 van wéér een konijnenhol maakt.
Maar terwijl ik daar stond, kwam er opeens een jong konijntje tevoorschijn. Ooooh, niet bewegen, dacht ik. Vooral niet bewegen (alleen m’n vinger bewoog: klik, klik).
Zo snoezig. Ik vrees dat ik nu alleen maar nóg vaker voor zo’n donker hol ga staan turen. En dan neemt m’n fantasie weer een loopje met me…
Nijntje Krueger
Zie je het al voor je? Dan sta ik daar gehurkt met m’n camera voor zo’n hol te wachten… en te wachten… en opeens… springt er zo’n horror konijn uit!
Ik zie mezelf al gillend, struikelend en hysterisch lachend het park uit rennen, whaaaah!
Maar verder kan het geen kwaad hoor. Een wandelingetje door het park.
Dit is overigens de échte Krueger: Freddy
Je kent hem van Nightmare on Elmstreet
