Ooievaar – deel II
januari 2010
Vanmorgen lag er weer een flinke laag sneeuw. Erg blij was ik er niet meer mee, maar ik ben toch maar lekker gaan hardlopen.
Op m’n route kwam ik de mevrouw weer tegen die laatst juffrouw Ooievaar stond te voeren. Aangezien ik erg aan mezelf was gaan twijfelen, liep ik bezweet en al op haar af: “Mevrouw, mag ik even wat vragen?” hijg, hijg.
“U stond hier toch laatst een ooievaar eten te geven?”
“Ja, dat klopt.”
“O, gelukkig. Ik vroeg me de laatste dagen namelijk af of ik het wellicht verzonnen had. Het leek opeens zo onwerkelijk en aangezien ik de dagen erna niets meer van de vogel vernomen had…”
“Ha ha, het was echt hoor.”
Met een gerust hard rende ik verder. Opgelucht. Het was géén waanbeeld van me geweest!