Op pad met Kelvin

april 2016
Pinnnngggg! Het was een seintje van m’n smartphone; vriendin Daniëlle had een berichtje gestuurd. Alhoewel… toch niet. Het bleek grote vriend Kelvin (11) die mij via de whatsapp van zijn moeder – mét haar toestemming – een spraakbericht had gestuurd: Of hij de zaterdag voor Pasen misschien met me mee op pad mocht. En of ik dan met hem op zoek wilde naar kikkerdril en kikkervisjes. Hoewel dat wandelen uiteraard helemaal prima was, bereidde ik hem er wel al op voor, dat we geen dril en kikkervisjes tegen zouden komen. Wel bomen. Genoeg bomen. We zouden namelijk gezellig samen door het Ruige Riet en de heemtuin struinen.

Een heerlijke ZON dag op zaterdag 
We hadden mazzel want voor die zaterdagmorgen was er zon voorspeld en… die voorspelling klopte. Na Kelvin opgehaald te hebben, mocht hij voor we op pad zouden gaan, eerst even kennis maken met duif Tinus in de tuin.

Tinus eet graag uit de hand, óók bij Kelvin

Kel en ik gingen op pad en om even te laten zien dat zijn tante Mar toch best modern kan zijn, werd er een selfie gemaakt.

We hadden nog maar net een paar stappen in het Ruige Riet gezet, of Kelvins ogen vielen op een paddenstoel die ik nog niet eerder gezien had.

Een vreemd oranje, plakkerig, rubberachtig geval
Mooi en lelijk tegelijk, zoals wel vaker met paddenstoelen.

Zon, zon, zon op deze zaterdagochtend.

Hoppa, daar zag meneer de volgende aparte paddenstoel
(En dat allemaal op een… lentedag.)

De paddenstoelen hadden wel wat weg van gedroogde pruimen.

Horizontaal, verticaal of diagonaal
Aan bomen geen gebrek in het Ruige Riet.

Gezellig ‘bomen’ tussen de bomen
Kelvin had genoeg te babbelen tijdens het wandelen. Zomaar opeens vroeg hij of er ook een stukje op Gefladder zou komen over onze wandeling. “Eh, zou je dat willen dan?” vroeg ik hem, waarna er een enthousiaste ‘jazeker glimlach’ te voorschijn kwam. “Dat moeten we dan wel eerst even aan mama vragen”. “Van m’n moeder mag het wel hoor!” “Nou, tóch moeten we het eerst even vragen”. Waarschijnlijk vond hij dat ik overdreef, maar zijn aandacht werd al snel weer afgeleid door de volgende boom.

De gekste bomen en wortels
Uiteraard liet ik Kelvin ook kennis maken met mijn grote favoriet. 

En Kel was het helemaal met me eens.
“Dit is zéker een supergave boom!”

Eindoordeel van de 11 jarige man
Wat Kelvin van onze ronde Ruige Riet/Heemtuin vond, bleek wel uit zijn spontaan geuite woorden: “Dit kunnen we wel vaker doen hè?!” Ik moest lachen en was het helemaal met hem eens. Na bij mij thuis nog snel onze dorst gelest te hebben, gingen we weer richting zijn paps, mams en zusje waar ik nog even een bakkie koffie zou drinken. We waren daar echter nog maar nét binnen of Kel riep al: “Het mag!!”

Ik had werkelijk geen flauw idee waar hij het over had, dus verduidelijkte hij het daarom maar even: “Ik mag van m’n moeder op je website!” (Hij zei er nog net geen ‘dhuuuuh’ achteraan, haha).

• Precies een week later kon Kelvin blij gemaakt worden met een klodder kikkerdril, die ik in een vaas met water, steentjes en waterplantjes bij hem langs kwam brengen. Hij zou er zéker goed voor gaan zorgen!