Pitstop bij de reigerkolonie

mei 2015
Het is inmiddels weer heel vanzelfsprekend om bij de reigerkolonie een pitstop te maken. Niet voor de reigers, maar voor de lepelaars die daar zijn gaan broeden. Leuk om zo in de gaten te houden hoe het met ze gaat daar hoog in de boom. Alhoewel, veel is er momenteel niet te zien. Moeder lepelaar zit diep in het nest en zit in alle vrede haar broedtijd uit.
Helemáál zonder foto’s ging ik niet weg, want wat lag daar nou op de grond? Ach jee, een dode reiger! Vreemd indrukwekkend, zo’n grote vogel dood voor je voeten.

En dan kun je twee dingen doen: het arme beest negeren… óf hem een plekje op Gefladder geven zodat hij in ieder geval niet vergeten wordt. Ik koos voor het laatste. Ook om maar te laten zien dat nu eenmaal niet alles pais en vree is in de natuur.

De camera verdween snel weer in m’n zak, waarna ik mijn ronde vervolgde.

Hardlopen doe ik graag op een lege maag en na het douchen geniet ik dan extra van m’n ontbijt. Dat is meestal avocado met ananas, mango, kiwi of wat voor ander fruit nog meer, en geregeld volgt dan ook nog een zachtgekookt eitje. Nou, op de terugweg weer bij de reigerkolonie aangekomen, bleek dat eitje vandaag al kant-en-klaar voor m’n neus te liggen. Beter gezegd: voor m’n voeten! Al hijgend en zwetend stopte ik, want tja, interessant was dat reigerei natuurlijk wel, zo met het eigeel nog vloeibaar aanwezig.

Wel heb ik later een zachtgekookt ei bij het ontbijt even overgeslagen.
Ik had er opeens niet zo veel trek meer in.