Straf: mees en de ekster
Deel 2
juli 2012
Het zou de titel van een mooi sprookje kunnen zijn, mees & de ekster. Maar helaas, zo rooskleurig is dit niet. Het is echt niet alleen maar leuk en lollig in de tuin…
Een week of twee geleden liep ik ’s ochtend vroeg – het was rond 6.00 uur – de tuin in om weer wat zonnebloemkernen in het eethuisje van de vogels te doen; ze zijn er gek op. Zoals gewoonlijk maakte ik ook even een ‘inspectieronde’ langs de plantjes, waarbij mijn blik gek genoeg naar de zwarte emmer getrokken werd.
Huh? Er lag een dode mees in het water.
Wat was hier gebeurd…?
Maar pff, ik had nog even geen zin om daarover na te denken en al helemaal niet om een dode vogel op te ruimen. Eerst een lekker bakkie koffie. Wél zette ik de emmer met de dode mees alvast naast de tuindeur. In zicht, zodat ik het niet zou vergeten.
Ekster grijpt z’n kans
En terwijl ik in de keuken met een koffiepad in de hand stond, zag ik vanuit een ooghoek opeens een ekster op de rand van de emmer landen en verlekkerd omlaag kijken. Snel griste ik mijn camera van tafel: de ekster dook voorover de emmer in en… vloog mét mees weg. Zo de struik in om aan zijn ontbijt te beginnen.
Jeetje. Wat een belevenis zo op de nuchtere maag.
Voordeel was wel, dat ík de dode mees niet meer hoefde op te ruimen.
* * *
Nu ik er zo over nadenk… Is dit een straf van boven geweest?
Maar zó erg was het nu toch ook weer niet, dat mees Eva laatst een hapje van m’n appel gepikt had? Zware straf hoor!
- Deel 1 – Lees hier over de zonde van Eva: de hof van eden
- Deel 3 – Straf: parkietenterreur