Gefladder in Den Oever
maart 2014
Enkele weken geleden werd ik verrast door een mail van Meijert de Haan uit Den Oever. We kenden elkaar niet, maar inmiddels wel…
Meijert stuurde mij enkele foto’s van de merels in en om zijn huis en tuin. In zijn huis? Jazeker, ín zijn huis. De merels checken of de was al gedaan is, en zijn er buiten geen wormen te vinden, dan is er altijd nog de keuken om wat lekkers te zoeken.
Hier wilde ik natuurlijk meer van weten en gelukkig wilde Meijert zijn bijzondere verhaal met ons delen.
Meijert de Haan:
“Op het adres waar ik woon, wordt al merelgeneraties lang gebroed. Zoals je op de foto’s kunt zien, heb ik de merels altijd redelijk tam kunnen krijgen. Maar vergis je niet, ik heb behoorlijk wat met ze te stellen.
Zo kwam vader merel eens door de deur naar binnen, om vervolgens weer door een dicht raam naar buiten te willen. Paniek! Ik heb hem toen met mijn handen gevangen en het heeft daarna lang geduurd voor hij van de schrik bekomen was!
En moeder merel is op een keer niet meer op komen dagen. Vermoedelijk is zij bij een verkeersongeluk omgekomen: we vonden een dode merel langs de straat, helaas niet meer te identificeren!! Vader had snel een andere vriendin, ook een leuke meid, maar wel met een sterke eigen mening; zij wilde in een andere boom nestelen. Ze kreeg haar zin, maar na een fikse bries lag het nieuwe nest kapot op z’n kant. Dus toen toch maar weer terug op het oude nest.
Later is de vader plots niet meer op komen dagen. Hij was in goede gezondheid en is ook niet dood gevonden. Waarschijnlijk is hij het slachtoffer geworden van een buurtkat.
Dit drama speelde zich af terwijl er vier jongen gevoed moesten worden! Ik heb toen moeder merel maar wat geholpen met het bijvoeren van haar kleintjes met meelwormen.”
Moeder merel in nood
Maar er was nog meer drama, vertelt Meijert: “Daar lag moeder merel op het tuinpad alsof ze ieder moment kon sterven; haar pootje leek gebroken. Ze fladderde wat, maar kon er niet meer op staan. En dat met vier hongerige jongen op het nest, met daarbij haar moederinstinct dat maakte dat ze tóch probeerde om die kleintjes nog te voeren, hartverscheurend!!
Na haar een paar dagen te hebben zien afzien – soms ging ze even liggen om bij te komen – knapte ze weer wat op. Af en toe kon ze weer wat steunen op het pootje dat ze opgekruld had en uiteindelijk is het weer helemaal goed gekomen.
Inmiddels heeft ze ook weer een nieuwe man aan de haak geslagen en ik vermoed dat het er een is die terug is daar waar hij uit het ei gekropen is: hij was al snel gewend.
Ieder jaar heb ik hier twee, drie en vorig jaar zelfs vier, legsels. Soms is vader merel de uitgevlogen jongen nog aan het bijvoeren, terwijl moeder alweer zit te broeden.
In de herfst verdwijnen ze een poosje, ik denk dat het met de rui te maken heeft. Wanneer ze terugkomen zitten ze in ieder geval prachtig in de veren en zijn ze weer op hun mooist.
Inmiddels is het nieuwe broedseizoen weer begonnen. Het nest is weer opgeknapt en ik ben per ongeluk getuige geweest van een passievolle vrijpartij tussen de twee geliefden.
Laat het voorjaar beginnen!!”
* * *
Heerlijk, zo’n verhaal.
En het ziet ernaar uit dat Meijert het wederom druk gaat krijgen, want hij stuurde me gisteren een foto die hij snel geschoten had toen moeder merel even van huis was voor een snelle lunch.
Meijert de Haan uit Den Oever:
