Tagarchief: sloterpark

Braakbal met botjes

februari 2019
Opgroeiend in Amsterdam Noord tegenover het Vliegenbos – de thuishaven van mijn korfbalvereniging K.C.N – heb ik heel wat voetstappen achtergelaten op de bospaden. Heerlijke tijden waren dat en wat was het altijd magisch, al die bomen om me heen. Ik herinner me het gevoel van ‘trots’, wanneer ik bij de club bezoekers hoorde praten over hoe mooi ze het vonden, onze velden midden in het bos.
Wanneer we naar en van de korfbalvelden liepen, zagen we hoog in de bomen geregeld uilen zitten. En wat was het bijzonder toen we eens een braakbal vonden. Een uilenbal waarin je de vacht en botjes van de opgegeten muisjes zag zitten.

Ook in en om het Sloterpark zitten uilen. Bij een buurman hier in de wijk zat een paar jaar geleden eens een Ransuil op de schutting en in het Sloterpark had ik zelf eens een leuke ontmoeting met een bosuil.

Foto: Marina den Ouden – De braakbal…

Braakbal in Heemtuin Sloterpark
Marina den Ouden, ecologische medewerker van de gemeente, was in de Heemtuin/het Ruige Riet op een braakbal gestuit. Maar… wie zou er zo prachtig hebben staan kotsen? Dát is momenteel de vraag. We hebben namelijk nog niemand gevonden die met zekerheid heeft kunnen/durven zeggen van welk dier deze bal afkomstig is.

Gedacht werd aan de bosuil, maar omdat de braakbal vrij groot is – ca. 8 cm. – wordt daar ook weer aan getwijfeld. Nou, wat maakt het uit. Het blijft gewoon ontzettend boeiend om te zien wat voor bijzonders de natuur ons telkens weer ‘voorschotelt’ (eet smakelijk).

Zum kotzen
Uilen slikken hun prooi in één keer door en omdat niet alles verteerd kan worden, worden o.a. haren, botjes, nagels, snavels, weer uitgekotst. Andere roofvogels produceren een bepaald maagzuur dat wél botjes kan verteren. In hun braakballen zullen dan ook geen botjes gevonden worden.
En er zijn méér die braakballen produceren: de blauwe reiger, lijsterachtigen, de ijsvogel (bal met visgraatjes), maar ook de vos. En vossen… die lopen hier ook rond!

Schildpad in najaarszonnetje

september 2015
Met het besef dat ik de afgelopen lente en zomer in vergelijking met voorgaande jaren weinig in de Heemtuin ben geweest, besloot ik het aan het begin van de herfst nog even goed te maken. De zon scheen, dus de kans dat er nog een schildpad te zien zou zijn, was groot.
En ja hoor, vlak voor m’n neus genoot een roodwangschildpad van het najaarszonnetje.

Heemtuin Sloterpark

Schildpad geniet van najaarszonnetje in Heemtuin Sloterpark

Zo lang mogelijk genieten doe je in… slow motion!


Heerlijk weer.
Daar knapt een schildpad van op.

Herfst 2015: roodwangschildpad in Heemtuin Sloterpark

Een mooie start van het najaar.

schildpad-heemtuin-3

Centrum voor Natuur en Milieu Educatie (NME)
De Heemtuin en het Ruige Riet in het Sloterpark in Amsterdam Nieuw-West zijn vrij toegankelijk en vormen een uniek stukje stadsnatuur. Neem er eens een kijkje! En heb je (klein)kinderen, dan kun je meteen ook terecht in natuurspeeltuin De Natureluur en de kinderboerderij.
De Drijfsijs, het centrum voor Natuur en Milieu Educatie (NME) vormt het middelpunt en is meestal wel open (handig ook, voor als je van een toilet gebruik wilt maken).

Work in progress
Met de smartphone een live opname maken voor twitter

Met de smartphone een live opname maken voor twitterfoto: Paul Koene

*  *  *

Onverwachte ontmoeting, onverwachte waarneming

 

Lijk in Sloterpark Amsterdam Nieuw-West

september 2015
Je leest het wel eens in de krant of ziet het op het journaal voorbij komen: lijk uit gracht gevist, lijk ontdekt in bos of park, lijk gevonden langs de snelweg…
Ben je dan ook niet vreselijk blij dat jíj de ongelukkige (vinder) niet bent? Vraag je je dan wel eens af hoe je gereageerd zou hebben als je die ongelukkige vinder wél geweest zou zijn? Zou je gillen? Wegrennen? Verstijven van angst?

Stoffelijk overschot in Sloterpark, Amsterdam Nieuw-West

Toen ik laatst van een onschuldige wandeling aan het genieten was, bleek het stoffelijk overschot gewoon op het pad te liggen (misschien was het ook wel een pad). Mijn eerste reactie was ‘iiiieuw’, mijn tweede reactie: ‘agossie’ en mijn derde ‘is dit een bekende?!’

Sloterpark, Amsterdam Nieuw-West
(nabij het hondenstrandje, Ruige Riet)

Lijk in Sloterpark - Stoffelijk overschot blijkt (bekende?) kikker te zijn

Lijk in Sloterpark - Stoffelijk overschot blijkt (bekende?) kikker te zijn

Identificatie
Of het om een bekende ging, was niet meer met zekerheid te zeggen, daarvoor was het lijk al te zeer verschrompeld. Wél is het zo dat m’n kikker in de tuin al tijden niet meer bij de minivijver gesignaleerd is. Dat is toch op z’n minst verdacht te noemen. O jee.

Gelukkiger tijden
In de tuin – mei 2015

Kikker in minivijver

Oorzaak en gevolg
En dan ga je denken hè? Wat is er gebeurd?!

  • Was het een tragisch ongeval en is de kikker per ongeluk door een wandelaar ondersteboven gelopen? (It wasn’t me.)
  • Misschien was de kikker zich wel gewoon letterlijk dood geschrokken van een overenthousiaste hond die in volle vaart aangerend kwam.
  • Of… wellicht was de kikker door een reiger uit het water gepikt en is hij vervolgens van grote hoogte uit de bek van de reiger op het wandelpad te pletter gevallen. Dat is ook een mogelijkheid.

Tja, je weet ’t niet.
En in gedachten verzonken liep ik verder. Denkend aan een paar jaar eerder toen ik op vrijwel dezelfde plek – laat het enkele meters schelen – óók al een lijk gevonden had. Tenminste, het waren delen van een stoffelijk overschot die her en der verspreid lagen: arme Berend… 

 

Konijn eet viooltjes uit de tuin

juli 2015
Eind vorig jaar zag ik voor ‘t eerst een konijn in de tuin; het gaf een soort Alice in Wonderland gevoel. En laatst zat opníeuw een langorige bezoeker in de tuin. Een heel grote verrassing is dit eigenlijk niet, aangezien de konijnen uit het Sloterpark hun leefgebied inmiddels succesvol uitgebreid hebben met de woonwijken in de buurt. Zowel tussen eengezinswoningen als tussen flats vermaken zij zich prima!
Hoewel de egels de egelpoorten in m’n schutting nog steeds niet ontdekt hebben, hebben de konijnen dat overduidelijk wél. Zie hier een wat jonger konijn dat met veel smaak – alsof het de normaalste zaak van de wereld was – van de paars/geel/witte viooltjes at. Dat ik daar niet boos om kon worden, is wel te begrijpen toch? Eén blik in die prachtige ogen…

Het deugnietkonijntje

Konijn eet met smaak van de viooltjes in de tuin

In beweging ziet het er allemaal nog veel grappiger uit
Wat een gesmikkel.

Het ene viooltje is het andere nog niet
Bovenstaande was gefilmd van achter het raam en omdat ik daarna de tuin in liep, sprong het konijn snel een donkere hoek in. Maar… daar bleef de deugniet niet lang verstopt zitten hoor, welnee. Het konijntje had immers de géle viooltjes nog niet geproefd. Zonder enige angst kwam de donzige fijnproever weer tevoorschijn springen, om al snel aan te tonen dat ook ‘geel’ positief door de smaaktest kwam.

 

Lepelaartjes zonder… nest!

juli 2015

10 juli: “Goedemorgen tante Mar, wat goed dat u er bent,
want moet u nu toch horen: papa is weg, mama is weg en…

Lepelaartjes Sloterpark zonder... nest!

… nu is ons nest ook nog eens weg!” zei de jonge lepelaar beteuterd.

Lepelaartjes Sloterpark zonder... nest!

“Volgens mij moet het daar ergens beneden liggen.”

Watskeburt?!
Ik keek onder de boom en zag tussen de brandnetels wat takken liggen. Zou dát het nest geweest zijn? Geen flauw idee wat hier allemaal gebeurd was. Het had toch niet bijzonder hard gestormd. Misschien hebben pa en ma het nest expres vernietigd om de jongen te dwingen ‘op eigen benen’ te staan…? Ik denk dat dit nu het takkelingstadium is, waar Paul Marcus het in 2013  ook al over had.

Wellicht de takken die eens het nest van de lepelaars vormden?

“Kalm nu maar kleintjes”, stelde ik de jonge lepelaars gerust.
“Papa en mama komen straks heus wel terug om jullie eten te geven.”

VIDEO

Op één poot
Altijd weer verbazingwekkend hoe die vogels op één poot kunnen staan. Alsof het niet al moeilijk genoeg is om in evenwicht te blijven met twéé poten op een tak!

Lepelaartjes Sloterpark zonder... nest!

“Daaag, lepelaartjes zonder nest.
Ik ben benieuwd of jullie er, de volgende keer dat ik kom kijken, nog zijn!”

Zullen de jonge lepelaars nu snel uitvliegen?

Conclusie:
Het gaat nog steeds helemaal prima met de jonge lepelaars.

*  *  *

Lepelaars Sloterpark Amsterdam Nieuw-West

 

Lepelaar lepelt in Osdorperpolders

juli 2015
Wanneer in het Sloterpark de lepelaartjes alleen op het nest zitten, met moeder lepelaar ergens nabij, is vader lepelaar op zoek naar eten voor zijn gezin. En wanneer je hem niet in de Sloterplas ziet foerageren, is de kans groot dat hij ergens in de Osdorperpolders rondhangt. De polders liggen namelijk slechts een paar vleugelslagen bij het Sloterpark vandaan.

Ergens tussen het Sloterpark en de Osdorperpolders
Terwijl ik ijverig aan het typen was, wierp ik even een blik naar buiten. In dat ene moment zag ik zowaar Wouter van der Wulp voorbij fietsen, waardoor ik snel het raam openrukte, met m’n hoofd naar buiten hing en riep: “Wóóóúúúter!!”
Nog net zag ik Wouter – die niet wist dat ik dáár woonde – een indrukwekkende stop maken en keren: “Hoorde ik daar mijn naam??!”
“Ja hier, Marjori!”

En zo – Wouter beneden naast de schutting en de lekker ruikende liguster (dat laatste merkte hij zelf op), en ik, hangend uit het raam van m’n werkkamer – vertelde hij dat hij net uit de Osdorper Binnenpolder-Zuid kwam en daar een lepelaar had gezien.

Wouter: “De foto’s zijn met 30x zoom gemaakt, terwijl het zo hard woei dat ik de camera niet stil kon houden. Ik probeerde nog steun te zoeken bij de knotwilgen, maar die zwiepten ook heen en weer!”

Foto’s: Wouter van der Wulp

lepelaar-osdorperbinnenpolder-zuid-1

‘Natuurlijk genieten’ op het platteland van Amsterdam Nieuw-West!

lepelaar-osdorperbinnenpolder-zuid-2

lepelaar-osdorperbinnenpolder-zuid-3

*  *  *

Lepelaars Sloterpark Amsterdam Nieuw-West

Roodwangschildpad legt eieren aan Sloterplas

juli 2015
Het plan was om het hardlopen vanmorgen wederom te onderbreken met een pitstop bij de jonge lepelaars. Ik had echter nooit kunnen bedenken, dat er ook nog een eitjes werpende roodwangschildpad aan te pas zou komen.

Van lepelaars naar schildpadeieren
Parkvrienden Hans en Nancy stonden al naar de jonge lepelaars te kijken, toen ik aan kwam rennen. Ik haalde m’n camera uit m’n zak, begon wat foto’s en filmpjes te schieten en maakte tegelijkertijd een praatje. Zo vertelden Hans en Nancy dat ze gezien hadden hoe een schildpad langs de plas een gat aan het graven was. Dat graven van het gat om eieren in te leggen, was natuurlijk uniek, maar ik vond het ook opmerkelijk om te horen dat de roodwangschildpadden hun leefgebied blijkbaar vergroot hebben. Meestal zaten ze namelijk alleen maar rondom de Heemtuin. Waarschijnlijk hebben we dit te danken aan de natuurvriendelijke oevers die in de plas aangelegd zijn; er komt steeds meer leven bij.
In plaats van weer verder te rennen, wandelde ik nieuwsgierig en enthousiast met Hans en Nancy mee richting het water. Op weg naar de roodwang.

Tss, we worden gewoon verlaten voor een schíldpad, denken de lepelaartjes verontwaardigd.

De lepelaartjes moesten de aandacht vandaag delen met een schildpad

En daar, op het veld langs het water, vlak aan het pad, was een roodwangschildpad druk bezig met eieren leggen. Parkvrienden Ans  en Anita waren inmiddels ook al met hun honden in de verloskamer aangekomen.

Met de 'Sloterparkposse' bij de roodwangschildpad die eieren aan het leggen is

Het is een zware taak, bevallen.
“Phoe phoe…”

Best een zware bevalling voor mevrouw schildpad

VIDEO
Roodwangschildpad legt eieren aan de Sloterplas.

Eieren poepen

De roodwangschildpad legt eitje nummer zoveel

Het gat begint al aardig vol te raken.

De roodwangschildpad heeft al aardig wat eitjes in het gat liggen

Hond Saartje van Ans Schlebaum vind het maar raar, een bewegende steen?

VIDEO
Hond Saartje van Ans Schlebaum snapt er niets van.

Ondertussen was mevrouw schildpad klaar met eieren werpen en druk bezig om met haar achterpoten het gat weer te dichten. Een zwaar karwei, aangezien er geen los zand ligt, maar stevige grond. Zelfs met haar lange, scherpe nagels was het moeilijk los te trappen. Het zal dan ook aardig wat energie gekost hebben. Respect hoor.

Schildpaddendame druk bezig om gat met eieren te dichten

Ondanks een uur oponthoud vanwege dit unieke schildpaddenmoment, ben ik tóch m’n training af gaan maken. En dat ging eigenlijk vrij lekker. Hoogstwaarschijnlijk omdat ik simpelweg vól adrenaline zat van al die bijzondere beelden op m’n netvlies.

En dan ga je denken hè? Zou ‘t? Zullen de eitjes uitkomen? Zullen we over een paar maanden over de kleine schildpadjes struikelen?

Er zíjn gekkere dingen gebeurd…

 

Pitstop bij de lepelaars – deel 3

Zondagochtend 28 juni 2015
De jonge lepelaars groeien zo snel, dat ik vanmorgen tijdens het hardlopen maar weer even een pitstop bij het nest heb gemaakt.

Bij het nest van de lepelaars en hun twee jongen in het Sloterpark

De trilfactor met gekriebel…
Al hijgend is het altijd weer een kunst om dat kleine cameraatje dat tig keer ingezoomd is, met uitgestrekte armen boven m’n hoofd stil te houden. Een training op zich. En net terwijl je aan het filmen bent, loopt er dan een straaltje zweet via je slaap, over je hals naar beneden. Dat kriebelt. En ook al weet je dat het geen eng beestje is en je gewoon verder kunt filmen, stop je toch maar even met wat je aan het doen bent, om die kriebel voor de zekerheid met een ferme beweging weg te vegen (met het idee dat als het onverhoopt tóch een beestje blijkt te zijn, je er in ieder geval zeker van bent dat het ‘t niet meer na kan vertellen of verder kan kruipen naar plekjes waar het niet hoort te komen, brrr).

Het nest lijkt te klein te worden, oftewel… de lepelaarsjongen worden groot.

Gefladder op het nest. Het lepelaarsjong is al behoorlijk groot.

Alles zag er goed en vredig uit  daar hoog in de boom tussen alle reigers. En zoals in elk gezin met jonge kinderen, wórdt er weleens wat gejengeld. Het ene kind zeurt om moeders aandacht, terwijl het andere in een relaxte zondagmorgen modus wat om zich heen aan het kijken is.

VIDEO
De jonge lepelaartjes met hun mams in het Sloterpark

De jonge lepelaar oefent zijn 'gefladder' (op de achtergrond een reiger)

Moeder lepelaar zorgt goed voor haar twee jongen

Vanaf de andere kant bekeken…

De twee lepelaarsjongen en hun moeder op het nest

Het ene lepelaarsjong jengelt bij mams en het andere houdt zich rustig

*  *  *

Lepelaars Sloterpark Amsterdam Nieuw-West

Mystic Garden lepelaars in Sloterpark

juni 2015
Afgelopen weekend werd in het Sloterpark het Mystic Garden Festival gehouden. Aangezien dit festival samenviel met de kraamtijd van de lepelaars, was het even spannend hoe de twee lepelaarsjongen e.e.a. zouden ervaren. Zaterdagmiddag 20 juni, fietste ik naar het nest van de lepelaars; er waren hekken langs geplaatst om de mensenmassa naar het festivalterrein te leiden. Vanaf het nest hoog in de boom, keek moeder lepelaar nieuwsgierig naar al die mensen die netjes in een lange stoet voorbij liepen. Even daarvoor had ze nog gedacht dat iedereen bij haar op kraamvisite wilde komen, maar al snel kon ze opgelucht ademhalen: de mensen waren zich totaal niet van haar en haar twee kleintjes bewust. Pfoe, dat zou wat zijn zeg, als ze voor iedereen beschuit met rupsjes had moeten klaarmaken.

En we noemen de jonge lepelaars…
Vanmiddag – 22 juni – ging ik weer even bij ze kijken en  net als vanmorgen zag alles er prima uit. Volgens mij kunnen we wel zeggen dat de festivallepelaars het weekend goed doorstaan hebben. En nu dat zo lijkt te zijn, mogen de kleintjes toch ook wel eens een naam krijgen.

Wat dacht je van… Mystic en Garden!

Zo jong en dan al een festival achter de rug hebben.
De kans is groot dat dit later echte feestbeesten zullen worden…

De jonge lepelaars op de maandag na het Mystic Garden Festival

het ene jong liet zich vanmiddag duidelijk zien en het andere verborg zich een beetje. Nou, dan is die voorste dus Garden en die achterste Mystic (maar ik heb zo het vermoeden dat we ze door elkaar zullen halen). Ondertussen stond moeder lepelaar lekker wat te dutten; ze is vast nog aan het bijkomen van het festival. Zaterdagavond heeft ze tussen al het ritmisch gedreun namelijk als een echte supermama over haar kleintjes gewaakt.

Maandag 22 juni op film
Dat zijn al behoorlijk grote vleugels

En nog een paar foto’s van Garden & Mystic
Ze worden zo snel groot.

De jonge lepelaars op de maandag na het Mystic Garden Festival

Even de vleugels strekken en oefenen met fladderen

De jonge lepelaars op de maandag na het Mystic Garden Festival

Vanaf een andere kant was er wel een glimp van Mystic op te vangen, en wat ik al vreesde: die twee kleintjes lijken vreselijk veel op elkaar. Maar ach ja, zelf moeder van een tweeling, weet ik dat hun eigen mams ze in ieder geval wél uit elkaar zal weten te halen!

De jonge lepelaars op de maandag na het Mystic Garden Festival

Wat de komende jaren betreft
Een festival in het park houden in een periode dat er door de dieren volop gebroed en gezoogd wordt, is wel een beetje sneu. Ik bedoel, stel jezelf eens voor met je pasgeboren kind. Of dat je net aan het bevallen bent. Of dat je de zoveelste slapeloze nacht met een krijsende baby achter de rug hebt. Pfff, da’s normaal gesproken al pittig, laat staan…

Maar… er is in de voorbereidingen van en zelfs tíjdens dit festival wel opmerkelijk beter voor flora en fauna gezorgd dan voorheen. Dat moet wel gezegd.

*  *  *

Lepelaars Sloterpark Amsterdam Nieuw-West

Al jongen bij de lepelaars?

juni 2015 – Een vraag die velen bezighield: zijn de eieren van de lepelaars in het Sloterpark al uitgekomen? De hoogste tijd dus, om even naar de broedplek te wandelen om te zien of er al jongen waren.

‘s Ochtends 12 juni 2015 – 8.39 uur
Tijdens een kort bezoek aan de lepelaars, trilde moeder lepelaar steeds even kort met haar kop. Heel vreemd, dit had ik haar nog niet eerder zien doen. Aangezien er toch echt al jongen zouden moeten zijn, leek het mij dat dit gedrag daar wellicht bij kon horen (of dat echt zo is, weet ik niet).

Er is een jong geboren bij de lepelaars!

  • ‘s Middags vertelde natuurliefhebber Paul Marcus in een mail, dat hij inderdaad een jonge lepelaar gezien had: “Het is een piepjong beestje, dus heel klein. Dun nekje, klein kopje en een roze snaveltje. Goed te zien tussen de takken die de rand vormen van het nest.”

Namiddag 12 juni 2015 – 17.08 uur
Wederom bij het nest.
Het jong liet zich niet zien, maar wél horen.

*  *  *

Gefladder Een paar dagen later: jonge lepelaar in beeld
Op 16 juni kwam Paul Koene weer met zijn statief en camera naar het Sloterpark, wat wederom mooie, stabiele beelden opleverde. Tevens is de jonge lepelaar – Paul dacht even er twee gezien te hebben – op de video niet alleen nóg beter te horen, hij laat zich ook nog eens goed zien!

Lepelaars Sloterpark Amsterdam Nieuw-West