Vos en kikker op het pad
juli 2012
Aaaaaah, eindelijk heb ik hem zelf gezien. De vos!
Of beter gezegd, een van de vossen (want er zitten er meer).
Ik was net lekker in de regen aan het hardlopen – heerlijk is dat – toen ik het mooie oranje dier op het gras zag lopen; volgens mij was hij nog vrij jong. Wat bijzonder zeg.
Zodra hij me hoorde, sprong hij met een schattig hupje de bosjes van het Ruige Riet in.
De rest van m’n ronde had ik een grote voldane grijns op m’n snoet, die nog groter werd doordat er op de terugweg – midden op het fietspad tussen het Ruige Riet en Manege Geuzenveld – nóg iets leuks op me te wachten stond.
Een pad op het fietspad?
Nee, een kíkker!
Waar je mij al niet blij mee kunt krijgen.
En ze leefden nog lang en gelukkig
In al die jaren was ik in en om het park nog geen kikker tegengekomen en nu zat hij me doodleuk op te wachten. Al zwetend ging ik op m’n hurken naast hem zitten om hem eens goed te bekijken. Zou dit mijn droomprins zijn?
Heel even heb ik overwogen om hem een kus te geven en te zien of hij in een prins zou veranderen, maar dat ging me toch wel wat te ver (de kans op een salmonella-infectie is hierbij immers vele malen groter – volgens Google). Met een grote zucht nam ik daarom maar afscheid.
En dan begint nu natuurlijk het wachten op een fotomoment hè? Want erover vertellen is leuk, maar het kunnen laten zien is nóg leuker. Tja, fingers crossed (en misschien toch maar weer eens overwegen om tijdens het hardlopen m’n camera mee te nemen).
Kikkermomenten 2012
Andere kikkerjaren