Vreemde vogels

juni 2024 – Uit buurtkrant GaSet lente 2024, pag. 7
Uit buurtkrant Gaset en magazine IVN NatuureducatieGroot Landschap. Zo heet het kunstwerk op de speciaal daarvoor aangelegde heuvel in het Sloterpark in Amsterdam Nieuw-West. De heuvel zit vol konijnenholen en er waren ochtenden dat de konijnen gezellig in groten getale rondom de heuvel aan hun dag begonnen. Doordat ik mijn dag zelf vaak wandelend of hardlopend door het park begin, heb ik de huppelende diertjes geregeld met een glimlach gadegeslagen (vandaag de dag zijn er echter niet zo veel konijnen meer). Maar goed, voor nu houden we het even bij die vreemde vogel bovenop de heuvel. Het kunstwerk brengt velen in verwarring, want… wat stelt het toch voor?

En ja, dit is wellicht ook wat beeldhouwer Wessel Couzijn met zijn abstracte werk teweeg heeft willen brengen. Dat iedereen er zelf iets in zou zien. En ik kan je zeggen, dat gebeurt volop. Het hangt er ook maar net vanaf van welke kant je naar het kunstwerk kijkt. Van de ene kant bekeken is het net een hoofd met een grote neus, van de andere kant zien wandelaars er een teckel in en zelf heb ik een foto waarop ik zou zwéren dat ik te maken had met Sebastiaan, de krab uit De Kleine Zeemeermin. Toch gaat het grote gerucht, dat we hier te maken hebben met een ruimteschip. Een vliegende schotel die hier in het park neergestort is. Jazeker. Vorig jaar, als gids tijdens de vaartochten door het Sloterpark, vertelde ik dan ook bevlogen over hoe de aliens uit het ruimteschip ’s nachts het park in trekken en overdag – in hun gedaante als konijn – rondom de heuvel verblijven. De mensen in de boot, jong en oud, moesten dan hartelijk lachen, maar je zag bij een enkeling toch de twijfel, want… zou ’t waar kunnen zijn? Er vliegt immers veel door het Sloterpark…

Zo werd op een mooie lentedag duidelijk, dat je je kop erbij moet houden tijdens een parkbezoek. Dat heeft allemaal te maken met een andere vreemde vogel in het park. Rechts, op beide foto’s, zie je ze in metalen gedaante staan. En er zijn er meer van.
De eerste keer dat ik er een zag, is alweer vele jaren geleden, toen ik met een vriendin aan de wandel was. En elke zondag dat we langs zo’n ijzeren korf liepen, vroegen we ons opnieuw af wat het nu kon zijn: een voederbak? Maar er zat nooit iets te eten in. Of was het een speciaal soort vogelnest ofzo? Maar voor welke vogel dan? Of een… we snapten er helemaal  niets van.

Op een gegeven moment was op een bord te lezen dat we hier te maken hadden met Disc Golf, een sport. De ijzeren korven vormen daarvoor een heel parcours door het park. Toch werd het ook mét de beschrijving nog steeds niet duidelijk hoe het dan allemaal in z’n werk ging, want er was nooit iemand bij die korven te bekennen. Totdat dat wél zo was. Een mooie kans om eens even te blijven kijken.

Toen de groep disc golfers uiteindelijk de heuvel met daarop het kunstwerk beklom, deden de mannen me nu niet direct denken aan aliens (zie video), maar… ook vandaag de dag de schotels je nog steeds om de oren in het Sloterpark.

Vliegende schotels.
Dus, zou ’t dan toch…?