Wildplassen

februari 2012
Vanmorgen vroeg, tijdens het hardlopen door het park, werd mijn innerlijke rust zeer onaangenaam verstoord. In een fijn tempo en in gedachten verzonken, werd ik compleet verrast door een duister gestalte dat plotseling van achter een boom tevoorschijn kwam, druk bezig met zijn pieleman; de man had geplast.

“Potverdomme lúl (letterlijk dus). Ik schrik me het lazarus, zoek een wc op!”
Uiteraard heb ik dit niet hardop geschreeuwd, want je weet natuurlijk maar nooit wat je jezelf daarmee op de hals haalt, maar stél nu… dat ik bovenstaande wél naar de enge man geroepen had… Zie je al voor je hoe hij dan woedend achter me aan zou komen rennen, met z’n zaakje al bungelend uit z’n broek? Wellicht zou ik hem op een gegeven moment dan niet meer voor kunnen blijven en zou het een kwestie van seconden zijn voor hij me te grazen zou nemen.

Maar dan, net op het juiste moment, zou er ‘hulp van boven’ komen…

In gedachten zie ik in slow motion mijn vriend de buizerd aan komen vliegen. Recht op het kruispunt van de man af. Wat je noemt een vers ontbijt. Dus, beste penisdrager, wees gewaarschuwd!

Met een grote glimlach en m’n hartslag weer onder controle, rende ik ontspannen verder…

*  *  *

• Etiquette bij wildplassen
  Ik begrijp ’t heus wel hoor, als een man bij écht hoge nood een boom grijpt. Maar meestal lijkt het erop dat de man er gewoon maar wat op los plast. Simpelweg omdat hij het kán.
  Dat nietsvermoedende vrouwen in het park zich ’t apezuur kunnen schrikken of zich rot generen door pielemannen die onverwacht uit de bosjes verschijnen, dáár wordt niet aan gedacht. Het minste wat je als man kunt doen, is om in ieder geval eerst fatsoenlijk de boel áchter die boom of struik af te ronden, voordat je je vertoont!