Met of zonder alcohol?

januari 2012
Volgens mij doet elk kind het weleens. Ikzelf kan me in ieder geval nog goed herinneren, dat wíj het vroeger op school zéker deden: vers gevallen sneeuw eten. Lekker hoor. Net een slush puppy, maar dan zonder de siroop.

Het zijn van die gezellige herinneringen, die altijd wel weer een keer de kop opsteken op een mooie winterse dag. Zo ook die keer, toen ik eerst nog met een bezorgde blik de tuin in keek. Want hoe komen de vogels de koude winter door, wanneer de schaaltjes met water steeds bevroren zijn of vol sneeuw liggen? Ze hebben op die manier toch niets te drinken?

Gelukkig liet een dikke houtduif al snel zien, dat het witte goedje heus zo vervelend nog niet is. Sterker nog, het is reuze handig. Sneeuw lest de dorst! Mijn zorgen om de vogels waren dus helemaal niet nodig. Met het voer dat her en der voor ze in de tuin aanwezig was, hadden ze hun natje en hun droogje zelfs voor het uitkiezen: een hapje eten, een hapje sneeuw, drie hapjes eten, twee hapjes sneeuw, hapje eten, hapje sneeuw. Opeens leek de tuin in deze winterse setting wel een vijf sterren restaurant. En ja, bij díe gedachte nam het gefladder in m’n hoofd het weer helemaal over. Want beseffende, dat in een restaurant vaak ook rijkelijk alcohol wordt geschonken en dieren precies als mensen zijn, met dezelfde mensenwensen…

Het zal toch maar gebeuren, dat over het besneeuwde deel bij de vlinderstruik witte wijn wordt gegoten en naast de hortensia rode wijn. Of dat over de sneeuw in de mand met de Japanse esdoorn wodka wordt gesprenkeld en ga zo maar door. Dan mag je maar hopen dat er ook nog gewoon een alcoholvrije sneeuwzone blijft, voor de saaie pieten (die overigens helemaal niet saai zijn, maar simpelweg niet willen drinken wanneer ze nog moeten vliegen). Dan wordt dat eerdere moment met de houtduif zoiets als:
“Goedenavond meneer houtduif, wilt u een glaasje sneeuw bij uw pindakaasfondue? We hebben met en zonder alcohol.”

Er zullen dan natuurlijk altijd wel van die gevleugelde gasten bij zitten, die hun grenzen niet kennen. Die vinden zo’n oppeppend drankje dan een beetje té lekker, vooral als dat drankje ijs- en ijskoud is. Ze nemen er dan nóg een en vergeten daarbij, dat drank uiteindelijk meer kapot maakt dan je lief is.
Zie je al voor je, hoe die gevleugelde zuiplappen vervolgens dronken uit een boom vallen? Of de volgende dag met een kater op een tak zitten? Dan hebben we straks AA-bijeenkomsten nodig voor merels, pimpelmezen, duiven en spechten.

“Hallo, ik ben Woody Woodpecker en ik ben een alcoholist.”