Het najaar

september 2013
Het is er of het is er niet. En in mijn geval is het er toch echt elk jaar opnieuw: liefde voor de herfst (wat helaas niet altíjd begrepen wordt). Ik vind dit seizoen niet alleen mooi – met en zonder regen – maar voel me er tevens het meest in ‘thuis’. De lente is ook een favoriet, maar op de een of andere manier gaat de herfst toch een stukje dieper. Puur gevoel.

Vanmorgen, tijdens het hardlopen op die o zo vertrouwde zondagmorgen, genoot ik van het gekraak van gedroogde bladeren onder m’n gympen; het zonnetje scheen. En opeens, een paar meter voor me, lagen ze te glanzen op het pad: kastanjes.
Glimlachend onderbrak ik m’n loopje om vervolgens door de knieën te gaan en enkele opgeraapte exemplaren met bewondering te bekijken; het was alsof ze opgepoetst waren.

Met een nog beter humeur vervolgde ik m’n hardloopronde om, eenmaal thuisgekomen, de zak van mijn trainingsjack te legen.

Let the fall begin!