Roodwangschildpad legt eieren aan Sloterplas
juli 2015
Het plan was om het hardlopen vanmorgen wederom te onderbreken met een pitstop bij de jonge lepelaars. Ik had echter nooit kunnen bedenken, dat er ook nog een eitjes werpende roodwangschildpad aan te pas zou komen.
Van lepelaars naar schildpadeieren
Parkvrienden Hans en Nancy stonden al naar de jonge lepelaars te kijken, toen ik aan kwam rennen. Ik haalde m’n camera uit m’n zak, begon wat foto’s en filmpjes te schieten en maakte tegelijkertijd een praatje. Zo vertelden Hans en Nancy dat ze gezien hadden hoe een schildpad langs de plas een gat aan het graven was. Dat graven van het gat om eieren in te leggen, was natuurlijk uniek, maar ik vond het ook opmerkelijk om te horen dat de roodwangschildpadden hun leefgebied blijkbaar vergroot hebben. Meestal zaten ze namelijk alleen maar rondom de Heemtuin. Misschien komt dit wel door de natuurvriendelijke oevers die in de plas aangelegd zijn; er komt steeds meer leven bij.
In plaats van weer verder te rennen, wandelde ik nieuwsgierig en enthousiast met Hans en Nancy mee richting het water. Op weg naar de roodwang.
Tss, we worden gewoon verlaten voor een schíldpad, denken de lepelaartjes verontwaardigd.
En daar, op het veld langs het water, vlak aan het pad, was een roodwangschildpad druk bezig met eieren leggen. Parkvrienden Ans en Anita waren inmiddels ook al met hun honden in de verloskamer aangekomen.
Het is een zware taak, bevallen.
“Phoe phoe…”
VIDEO
Roodwangschildpad legt eieren aan de Sloterplas.
Eieren poepen
Het gat begint al aardig vol te raken.
VIDEO
Hond Saartje van Ans Schlebaum snapt er niets van.
Ondertussen was mevrouw schildpad klaar met eieren werpen en druk bezig om met haar achterpoten het gat weer te dichten. Een zwaar karwei, aangezien er geen los zand ligt, maar stevige grond. Zelfs met haar lange, scherpe nagels was het moeilijk los te trappen. Het zal dan ook aardig wat energie gekost hebben. Respect hoor.
Ondanks een uur oponthoud vanwege dit unieke schildpaddenmoment, ben ik tóch m’n hardlooptraining af gaan maken. En dat ging eigenlijk vrij lekker. Hoogstwaarschijnlijk omdat ik simpelweg vól adrenaline zat van al die bijzondere beelden op m’n netvlies.
En dan ga je denken hè? Zou ’t? Zullen de eitjes uitkomen? Zullen we over een paar maanden over de kleine schildpadjes struikelen?
Er zíjn gekkere dingen gebeurd…
Dit en meer lees je in Natuur met een knipoog