Vurig haantje van goud

februari 2013
In gedachten verzonken met m’n cameraatje aan m’n pols bungelend, maakte ik een vroege wandeling. Plotseling zag ik vanuit m’n ooghoek onrustig gefladder boven een tak. Wat was dát nou. Dat vogeltje had ik nog niet eerder gezien. Piepklein, maar zonder een lange staart (anders zou ik nog aan een staartmees gedacht hebben). Hij had echter ook niet de kleuren van een staartmees, dus ik had geen flauw idee.
Als een debiel wiebelde ik achter het kleine ding aan; ik werd helemaal hyper van dat onrustige gedoe. Wat een zenuwpees. Telkens wanneer ik klikte, zat hij alweer op een andere tak, met als gevolg dat ik nu een heleboel foto’s van takken heb.

Later, bij parkvriendin Eva op de koffie, zag ik in haar vogelboek mijn kleine vriend terug. Aha, het was een goudhaantje. Of nee, toch niet. Het was een vuurgoudhaantje!

Tussen al die mislukkingen dan toch nog twee foto’s waarop ‘iets’ te herkennen valt.

Een duidelijk verschil tussen een ‘gewoon’ goudhaantje en een vuurgoudhaantje blijkt de opvallende witte wenkbrauwstreep te zijn. Hoe slecht de foto’s ook zijn, het is wel degelijk goed te zien dat het hier om de vuurgoudhaan gaat.